02/2011, wrocław.

11/2010 loch ness.

obejrzeliśmy 127 godzin, taki film o kawałku skały i kawałku ciała.
bardzo dobry film.

01/2011, edynburg, widok z north bridge na stare miasto i dach stacji kolejowej. jak już wcześniej pisałam - ulubione miejsce samobójców.
my jednak wybraliśmy to miasto dlatego, że w którejś gazecie było na pierwszym miejscu listy iluś-tam-miejsc-najlepszych-do-życia.
owszem, edynburg jest piękny, inspirujący, fajny.
jest tu tak-jakby-morze, są tak-jakby-góry, tak-jakby-lotnisko. są uniwersytety, teatry, kina, sklepy, kluby, festiwale.
i żyć tu można jak człowiek, w dodatku za rozsądne pieniądze.
tylko czasem jego ponura architektura, pogoda i długa, przykra zima przytłaczają cię i masz wrażenie że nie ma tu czym oddychać. ale może to po prostu zwykła sezonowa depresja. albo melancholia. albo nostalgia, przeklęta emigrancka przypadłość.

mam bilet do wrocławia i odliczam dni.

01/2011. edynburg, mariusz.

w edynburgu codziennie mijam na ulicy przedmioty jak te, porzucone, zgubione, zbędne, bezdomne. koło kosza na śmieci zaczyna się ich drugie, jakże niepotrzebne życie.
to jest zupełnie inny świat.

obejrzeliśmy ostatnio kilka filmów z monarszymi historiami w temacie: kochanice króla, elizabeth oraz elizabeth: złoty wiek. i wreszcie the king's speech, swoją drogą fajna rzecz, ale żeby aż dwanaście nominacji do oscara?