pocztówki do przyjaciół

udało mi się w tym miesiącu obejrzeć kilka fajnych filmów, więc dzisiaj - jakby na podsumowanie - garść tytułów z cyklu "można je na sofie".
po pierwsze: the notorious bettie page o słynnej, choć niesławnej ikonie lat '50. cudowne, czarno-białe zdjęcia, doskonała muzyka. no i fotografia. bardzo dużo fotografii. historia opowiedziana niebanalnie, postać bettie - zaskakująca. wciąż mi się śmiać chce, gdy sobie przypomnę, jak się po filmie razem z lolą rzuciłyśmy oglądać wielki album playboya, gdzie jednym z pierwszych zdjęć była bożonarodzeniowa sesja bettie. wsiąknęłyśmy zresztą w ten album na dobre, dyskutując zawzięcie o przemianie obyczajowej jaka nastąpiła przez ostatnie pół wieku, o tym jaką transformację przeszła kobieta - w realnym życiu, w telewizji i w prasie - z uśmiechniętej kury domowej reklamująca syrop klonowy do... no właśnie do czego? późno w nocy debatowałyśmy o tym jaki wpływ na kobiecy wizerunek miała erotyka i pornografia. jak przez tych kilkadziesiąt lat zmieniały się kształty i wyobrażenia o tym co jest piękne, co pociągające, co zabronione. ile można było odsłonić? no i przede wszystkim: jak to właściwie jest z owłosieniem łonowym. zestaw kilkuset okładek czasopisma okazał się doskonałym materiałem badawczym.
po drugie: miłość larsa, film który obejrzeliśmy żeby się pośmiać i zobaczyć w czym też jeszcze grywa ryan gosling (tak, tak, ten z "fanatyka"), no i zobaczyliśmy i pośmialiśmy się, tym rodzajem śmiechu, który na przykład nie zdarza się w polskim kinie. takim dobrym, czułym śmiechem. może nie przeżyliśmy jakiegoś porażającego katharsis, ale za to byliśmy całkiem miło zaskoczeni. pewnie dlatego, że po przeczytaniu opisu spodziewaliśmy się komedyjki pełnej szybkich zwrotów akcji, niewybrednych dialogów i głupawych gagów. a dostaliśmy... no zobaczcie sami.
po trzecie i po czwarte: dwa filmy ze świetnymi aktorami, cudowną charakteryzacją i zdjęciami takimi, że po prostu miło się ogląda. albert nobbs i tinker, tailor, soldier, spy, każdy z zupełnie innej bajki oba jednak poświęcenia im czasu.
po piąte i po ostatnie już - film, który wybraliśmy ze względu na aktorkę i tytuł. tak, mieszkamy w szkocji, aberdeen brzmi dla nas znajomo. do tego oglądamy (łamane przez czytamy) grę o tron, gdzie można znaleźć kilku dobrych aktorów (mariusz twierdzi, że dwóch:)), no i lena headey jest jednym z nich. poza tym jest niezaprzeczalnie piękna. w aberdeen ma jeszcze ślicznie, po brytyjsku - że tak powiem - opuchnięty nosek i obitą twarz. ma wynajęty samochód, pijanego ojca i umierającą matkę, ma też problemy z facetami, ciężkie poranki, oraz przeuroczy szkocki akcent. bardzo polecam.